ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ …
Περίμενα ένα χωριό ερείπιο μ’ ένα καφενεδάκι από τα παλιά, μα βρήκα καινούρια σπίτια, πλακόστρωτα και μια οικοδομική δραστηριότητα που τα τελευταία χρόνια ούτε στα όνειρά μου….
Με ξένισε κάπως η άναρχη δόμηση, θα μπορούσαν πολύ καλύτερα σκέφτηκα αλλά χωριό είναι δε βαριέσε. Η κεραία όμως εκείνη του ΟΤΕ δίπλα ακριβώς από το καμπαναριό, στη μέση της πλατείας να ξεπερνά σε ύψος τον αιωνόβιο πλάτανο, άρχισε να μου βάζει δαιμόνια. Και τότε μου ήρθε κατακέφαλα και η τελευταία σταγόνα…
Στο βωμό της τουριστικής εκμετάλλευσης κάποιος ιστοριοδίφης ανακάλυψε πως εδώ ήταν το σπίτι του Ζορμπά (από το μυθιστόρημα του Καζαντζάκη) κι έπρεπε στα ερείπια του σπιτιού του να ανεγερθεί μουσείο… Το αν συμφωνώ ή όχι είναι άλλη υπόθεση αλλά μιας και το αποφάσισαν και πήραν τα χρήματα ας το υλοποιούσαν… Προφανώς τα χρήματα με κάποιο παράξενο τρόπο τελείωσαν πριν την ολοκλήρωση του έργου κι έτσι αυτό έμεινε να δείχνει πως δεν είμαστε άξιοι παρά μόνο για ταβέρνες και κοψίδια.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα χολωμένος. Δύο χιλιόμετρα έξω από το χωριό, ένιωσα την ανάγκη να φωτογραφίσω το μικρό μου αυτοκινητάκι με φόντο το καταπράσινο τοπίο. Σταμάτησα στη μέση μιας μικρής ευθείας βγήκα στο δρόμο, καδράρισα και αποθανάτισα…
Περίμενα ένα χωριό ερείπιο μ’ ένα καφενεδάκι από τα παλιά, μα βρήκα καινούρια σπίτια, πλακόστρωτα και μια οικοδομική δραστηριότητα που τα τελευταία χρόνια ούτε στα όνειρά μου….
Με ξένισε κάπως η άναρχη δόμηση, θα μπορούσαν πολύ καλύτερα σκέφτηκα αλλά χωριό είναι δε βαριέσε. Η κεραία όμως εκείνη του ΟΤΕ δίπλα ακριβώς από το καμπαναριό, στη μέση της πλατείας να ξεπερνά σε ύψος τον αιωνόβιο πλάτανο, άρχισε να μου βάζει δαιμόνια. Και τότε μου ήρθε κατακέφαλα και η τελευταία σταγόνα…
Στο βωμό της τουριστικής εκμετάλλευσης κάποιος ιστοριοδίφης ανακάλυψε πως εδώ ήταν το σπίτι του Ζορμπά (από το μυθιστόρημα του Καζαντζάκη) κι έπρεπε στα ερείπια του σπιτιού του να ανεγερθεί μουσείο… Το αν συμφωνώ ή όχι είναι άλλη υπόθεση αλλά μιας και το αποφάσισαν και πήραν τα χρήματα ας το υλοποιούσαν… Προφανώς τα χρήματα με κάποιο παράξενο τρόπο τελείωσαν πριν την ολοκλήρωση του έργου κι έτσι αυτό έμεινε να δείχνει πως δεν είμαστε άξιοι παρά μόνο για ταβέρνες και κοψίδια.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα χολωμένος. Δύο χιλιόμετρα έξω από το χωριό, ένιωσα την ανάγκη να φωτογραφίσω το μικρό μου αυτοκινητάκι με φόντο το καταπράσινο τοπίο. Σταμάτησα στη μέση μιας μικρής ευθείας βγήκα στο δρόμο, καδράρισα και αποθανάτισα…
Κοιτώντας στην οθόνη της μηχανής, μου τράβηξε την προσοχή ένα σχήμα στην κορυφή του βράχου. Σήκωσα το κεφάλι και είδα το σχήμα του σταυρού, ψηλά μέσα στα δέντρα, με φόντο το γαλάζιο του ουρανού…
Ίσως ήταν η αντηλιά, ίσως η γωνία με την οποία έβλεπα τα κλαδιά, ίσως η φαντασία μου… Το θέμα ήταν πως εγώ το είδα. Τόση ώρα, στο μυαλό μου, κατηγορούσα πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά βλέποντας το σημάδι κατάλαβα πως ήμουν λάθος. Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω ενέργειες και αποφάσεις που δεν επηρεάζουν τη δική μου ζωή και μάλιστα χωρίς να γνωρίζω όλες τις παραμέτρους.
Δεν είμαι θρησκόληπτος μα ένιωσα την ανάγκη να ψελλίσω ένα «συγνώμη» και σηκώνοντας το βλέμμα να πω ένα ευχαριστώ που με αυτόν τον τρόπο είδα το λάθος μου και μετάνιωσα για τις κακόβουλες σκέψεις μου.
Συνέχισα τη διαδρομή μου και λίγο πιο κάτω βρήκα ένα χωματόδρομο… έστριψα χωρίς να γνωρίζω που θα με βγάλει, ίσως γιατί έψαχνα εξιλέωση, ίσως γιατί ήθελα να δω τις δυνατότητες του μικρού μου 4χ4, ίσως γιατί αναζητούσα την περιπέτεια, ίσως γιατί απλά έκανα … λάθος …!!!
Ίσως ήταν η αντηλιά, ίσως η γωνία με την οποία έβλεπα τα κλαδιά, ίσως η φαντασία μου… Το θέμα ήταν πως εγώ το είδα. Τόση ώρα, στο μυαλό μου, κατηγορούσα πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά βλέποντας το σημάδι κατάλαβα πως ήμουν λάθος. Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω ενέργειες και αποφάσεις που δεν επηρεάζουν τη δική μου ζωή και μάλιστα χωρίς να γνωρίζω όλες τις παραμέτρους.
Δεν είμαι θρησκόληπτος μα ένιωσα την ανάγκη να ψελλίσω ένα «συγνώμη» και σηκώνοντας το βλέμμα να πω ένα ευχαριστώ που με αυτόν τον τρόπο είδα το λάθος μου και μετάνιωσα για τις κακόβουλες σκέψεις μου.
Συνέχισα τη διαδρομή μου και λίγο πιο κάτω βρήκα ένα χωματόδρομο… έστριψα χωρίς να γνωρίζω που θα με βγάλει, ίσως γιατί έψαχνα εξιλέωση, ίσως γιατί ήθελα να δω τις δυνατότητες του μικρού μου 4χ4, ίσως γιατί αναζητούσα την περιπέτεια, ίσως γιατί απλά έκανα … λάθος …!!!